วันอังคารที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2553

ข้อคิด คำคมก่อนนอน (แต่ไม่ได้คิดเองนะคะ)

คลิกที่รูป เพื่อเอาโค้ดรูปนี้ไปแปะ

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

อัพเดตกันหน่อย


"ขี้เกียจจริงๆ เลย" ประโยคนี้น่าจะเหมาะที่สุดสำหรับบ่นให้ตัวเองคะ

เพราะตั้งแต่เปิดบล็อกมา เกือบ 3 เดือนละ ยังไม่ได้อัพเดตเลย ^_^ มัวแต่ไปเถลไถลทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้น้อ

วันนี้ได้ฤกษ์งามยามสะดวกมาอัพเดตกันหน่อย

เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา 18-20 มกราคม อ๋อยก็มีโอกาสอันยิ่งใหญ่ ได้ไปประชุมสัมมนาเกี่ยวกับการทำงานเครือข่ายเรื่องของการสอนภาษาอังกฤษ ณ สถาบันพัฒนาครู คณาจารย์และบุคลากรทางการศึกษา หรือใครๆ อาจเรียก ไร่ขิง เพราะว่าสถาบันฯ ตั้งอยู่ใกล้ๆ วัดไร่ขิงนั่นเองคะ
การไปครั้งนี้ไม่ธรรมดา นั่งเครื่องบินไปซะด้วย 55+ อ๋อยก็ทำเปิ่นนิดหน่อย อันเนื่องจากดิฮั้นไม่เคยขึ้นเครื่องของการบินไทย
เคยแต่ Low cost Airline อะคร้า
การประชุมครั้งนี้ได้พบผู้คนมากมายจากหลายภาคของประเทศไทย ที่สำคัญได้พบครูจากชายแดนภาคใต้ ด้วย ทำให้อ๋อยรู้สึกว่ามีกำลังใจทำงานขึ้นเป็นกองเลย
เราลำบากไม่เท่าครึ่งหนึ่งของครูที่โน่นเลยนะคะ อ๋อยนับถือน้ำใจครูทุกท่านมาก และก็ขอส่งกำลังใจให้คุณครูจากภาคใต้ทุกๆ คนคะ
นอกจากนี้ยังได้เทคนิค เกม และความรู้ในการสอนภาษาอังกฤษอีกเพียบ โดยเฉพาะเรื่องการสอน Jolly Phonics ซึ่งถูกใจมาก เพราะว่าอ๋อยก็กำลังทดลองใช้เทคนิคนี้กับนักเรียน ป.2 อยู่พอดี หลายคนคงเคยศึกษาเรื่องนี้มาบ้าง เอาไว้ถ้ามีเวลาว่าง อ๋อยจะมาเล่าเรื่อง Jolly Phonics ให้ฟังนะคะ
สุดท้ายนี้ ก็ต้องขอขอบพระคุณทุกท่านที่มีส่วนเกี่ยวข้องให้อ๋อยได้รับประสบการณ์ดีๆ แบบนี้คะ
วันนี้ต้องลาไปก่อนแล้ว ที่เชียงรายตอนนี้ฝนตกปรอยๆ อากาศเย็นนิดๆ
รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ
บาย

วันจันทร์ที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

ทักทายกันหน้อยจ๊ะ

หลายคนมีความใฝ่ฝันอยากเป็นครู เพราะความประทับใจในครูของตนเอง ตั้งแต่ในระดับประถมศึกษา

อ๋อยก็เป็นหนึ่งในนั้นคะ........สืบเนื่องมาจาก........(เรื่องนี้คงเล่ากันยาว)

ตอนเด็ก เคยไหมที่ครูให้นั่งทำสมาธิหน้าห้องก่อนเรียนภาคบ่าย และเรื่องนี้ก็คือบ่อเกิดของความใฝ่ฝันนี้

ณ วันหนึ่งในอดีต ย้อนหลังไป อืม....หลายปีนะ (ไม่อยากบอกจำนวน เดี๋ยวจะดูแก่ไป ) ^_^

ด.ญ.อ๋อยก็นั่งทำสมาธิหน้าห้องเรียนเหมือนเช่นเดิม ก็พลันได้ยินเสียงคุณครูผู้หญิงท่านหนึ่งเดินผ่านมา เพื่อตรวจดูความเรียบร้อยของแถวนักเรียนที่นั่งสมาธิ หูก็ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นปูน มีความรู้สึกว่าเสียงนั้นไพเราะมาก (จินตนาการน่าจะสูงไปนิด) ก็เลยมีความฝันว่า ถ้าโตขึ้นจะต้องเป็นครูให้ได้ เพื่อจะได้ใส่รองเท้าแบบนั้นบ้าง (อืม.....ใครจะเชื่อ)

ยังไงก็แล้วแต่ ถึงแม้ความฝันจะเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา หลังจากโตขึ้น แต่โชคชะตาก็พาให้มาเป็นครูจนได้

ใครมีแรงบันดาลใจอย่างไรบ้าง จึงเลือกอาชีพครู ก็สามารถแบ่งปันกันได้นะคะ

รักคนอ่านคะ
อ๋อย